Samos'tan yeni gözlemler / further impressions from Samos

    Nikolaos from Samos

Samos'ta bu defa Ramazan Bayramı'nı geçireceğiz. Haliyle kalabalık ama daha çok Türk turist var. Artık sezonun ortası sayılır, ama komşudaki kriz Ada'yı da fazlasıyla etkilemiş. Özellikle görmeye alıştığımız Avrupalı turistler azınlıkta. Her ne kadar çok sayıda uçak özellikle haftasonu günlerinde inip kalkıyorsa da bir şekilde Avrupalı turistler görünür değil. Bunu kumsaldaki tenhalık doğruluyor.

Buna rağmen limanda yer bulamayınca Çarşamba gecesini liman dışında alargada geçiriyoruz. Rüzgar ara ara sert estiğinden 3 metre derinliğe 40 metre zincir döşedik. Tekne yerinden kımıldayacak halde değil. Akşam yemeğini daha önceden de çok sefer denediğimiz Remataki restoranda yiyoruz. Yemekler ve ortam harika, ama restoran tıka basa dolu değil. Çoğu insan Avrupa'ya kızgın. Kendilerinden ziyade Avrupa'nın nobranlığına sinir oluyorlar.

Ertesi sabah limandan erken ayrılan bir teknenin yerine bağlanıyoruz. Önce bağlama ücreti olarak on Euro liman görevlisine takdim edip, sonra kahvaltının ardından giriş işlemlerimizi hallediyoruz. Daha öğlen olmadan sıcak bastırıyor. Öğleden sonra kendimizi pithagorio köyünün batısındaki taşlık plaja atıyoruz. Su epey soğuk 😳 insan alışa alışa zor giriyor. Akşamüzeri tekneye dönüp hazırlanıyoruz. Dışarıda alargada kalan tekne sayısı arife nedeniyle 3 katına çıkmış. Herkes üst üste. 

Akşam dostumuz Manolis'te yiyoruz. Kucaklaştıktan sonra bir mezura çıkartıyor. Hergün bir santimini kesiyormuş. Emekli olmaya 76 gün kaldı diyor. Çok güzel ve hatırlanası bir süreç. Bize iki güzel kılıç ızgara yapıyor ki parmakların yenmesi mümkün. Önce dükkanı kapatacağım, sonra devretmek için illa biri kapımı çalar diyor. Kendi erken sabahtan gece yarısına kadar mutfakta, hanımı Dina gündüz alışverişte, gece kasa da yeter artık diyorlar. Yunan halkı tembel diyenlere ithaf olunur.

Yorgun argın vedalaşıp yatıyoruz ama limanda hayat geç saatlere kadar devam ediyor. Sabah uyanınca istikamet köşedeki börekçi - Elmalı pie buranın olmazsa olmazı. Kahvaltının ardından kısa bir tur atınca burada da bankamatik önünde kuyruk olanlar dikkat çekiyor. Kimi yerler kredi kartı almıyor, bazıları ise iş olsun diye geri çevirmiyor. Bizim vatandaşlar her yerde. En çokta kahvelerde. Tabii 2. güne ait 10 euro bağlanma bedeli yine ödeniyor.

Ben epeydir açık rastlamadığım deniz malzemeleri satan dükkanını açık bulunca fırsatı kaçırmayıp ihtiyacım olan misinaları alıyorum. Öğlen bir yüzme molasından sonra sıra uzun tatil için ihtiyaç duyulan bira stoklarını tamamlamaya geldi. Burada biranın (Alpha) 6 kutusu 3,80 euro, yani bizdeki biraların yarı fiyatından daha az. Bize bu bedeli ödetenleri malum şekilde alkışlıyoruz. stokları topluca yerine koyunca içimiz daha rahat ediyor. Ne de olsa komşunun bu hali nedeniyle dara düşülebilinir ve bizim marketlere muhtaç kalabiliriz! 

Son akşam yemeğimiz yakındaki Notos restoranda. Basit bir kaç meze bize yetiyor. Yanda canlı müzikle Yunan ezgileri çalınıyor. Daha ziyade isyanın dile geldiği şarkılar. Onları en kolay anlayabilecek sanırım yine biziz. Bir bayram daha güzel anılarla noktalanıyor. Haftaya tekne karada olacak ki bizi daha uzak rotalara ulaştırmak için tertemiz olsun.

    Mobil manav application 

* * *

This year, time to spend a long weekend after Ramadan. Samos looks crowded with lots of Turkish visitors. It is mid summer, but the crisis in Greece also seems to effect this resort heavily. The European travellers are missing, who we are used to see more in recent years. The sandy beach is quite empty.

But the harbour is always crowded, so that we need to spend Wednesday night at anchor. Since the wind is blowing continuously, we laid a long chain at 3 meters deep. The boat is safe. For dinner we have chosen Remataki Restaurant, which we know from previous visits. The dishes and the restaurant are great, but it is not fully booked. Several local people are angry to Europe. Rather than feeling sorry with all sanctions, they are nervous for European arrogance.

Next morning we dock into the harbour after a boat left Pithagorio. After paying the docking fee of 10 Euros to the portsman, we had a breakfast and placed our entry formalities. Before noon it is getting already hot and we go to the stone beach on the west side of the village. The water temperature is really cold here.😳 One needs to get used to the cold water to swim. Late afternoon return back and prepare for the evening. Boats outside of the harbour have nearly tripled.

This evening the dinner is at Manolis. Our old friend takes out a measuring tape after hugging. Everyday he cuts 1 centimeter of it. He indicates, he has 76 more days to retire. Great process to remember for a long time! He grilled two swordfish fillets for us. He tells, first I will close the restaurant, later somebody will call me sometime to overtake the establishment. He is in the kitchen from early morning till late after midnight all week. His wife Dina is responsible for purchasing and collecting payments from the guests. They say we are fed up :) It is a real picture for those believing the Greek people are lazy.

Although we get back to the boat for sleeping, the entertainment life continues till early morning. In the morning the first stop here is the pastry shop at the corner. Apple pie is a must here. After breakfast we walk into the main street and see the people queueing  at the cash mashine. Some stores do not accept credit cards, while others do to secure additional business. Turkish tourists are everywhere. Mostly at boardwalk cafees. 

At a tackle shop, which I haven't seen open for a long time is finally open, where I found the fishing lines I needed.  After a swimming pause around noon, it is time to refresh our beer supplies on board. 6 cans (50cc) of Alpha beer cost Euro 3,80 here. Less than the half what we pay in Turkey!  We protest those who force us to pay these high prices.120 cans of beer are now on board.

The last dinner takes place at Notos Restaurant. Few simple starters and live Greek music at the neighboring tavern. The songs are like an uprise and a reproach. I assume we can understand these people more than anyone. Another long weekend comes to an end. Next week the boat will be hardstanding, to make a clean bottom, to get us easily to long routes for our summer holiday.